Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

​

Κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα σήμερα, να εκφράσω, καταρχάς, τη βαθιά μου ικανοποίηση για την εισαγωγή αυτού του εξαιρετικής σημασίας νομοσχεδίου, το οποίο παρεμβαίνει προοδευτικά και δημιουργεί μια τομή στη δομή του κοινωνικού κράτους. Έχουμε όλοι μας υποχρέωση, να προστατέψουμε την παιδική ηλικία με σεβασμό στο υπέρτατο συμφέρον του παιδιού και, ταυτόχρονα, έχουμε και μεγάλη ευθύνη, να βρούμε λύσεις σε όλες εκείνες τις παθογένειες του παρελθόντος με κύρια θύματα τα παιδιά, τα δικαιώματά τους, την ίδια τους τη ζωή.

Το καίριο ζήτημα της υιοθεσίας και της αναδοχής, δυστυχώς, είναι ένα από τα πολλά, που έχουν παραμεληθεί από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις, κάτι που διεθνώς και ομόφωνα αναγνωρίζεται ως η πλέον ενδεδειγμένη και, σαφώς, προτιμητέα επιλογή για τη φροντίδα των παιδιών, που χρειάζεται, ν’ απομακρυνθούν από το φυσικό οικογενειακό τους περιβάλλον, που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες ή έχουν εγκαταλειφθεί κι έχουν μπει σε καθεστώς κρατικής προστασίας.

​

Γι' αυτό το λόγο σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη κι όχι πολυτέλεια, είναι καθήκον μας και μ’ ευαισθησία και με συνεργατικότητα θα πρέπει όλοι, να καθίσουμε στο τραπέζι και να βρούμε λύσεις, ώστε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, αλλά και τις φιλικές εκείνες συνθήκες, προκειμένου τα παιδιά αυτά, που βρίσκονται σε ιδρύματα, ν’ αντικρίσουν το μέλλον μ’ αισιοδοξία κι ελπίδα. 2800 περίπου παιδιά ακούσαμε ότι περιμένουν, ν’ ανοίξει μια αγκαλιά και να βιώσουν αυτό, για τα υπόλοιπα παιδιά θεωρείται δεδομένο: αγάπη, φροντίδα και μια ασφαλή οικογενειακή εστία με θαλπωρή και ζεστασιά.

​

Η υιοθεσία και η αναδοχή είναι υπέρβαση ατομική και υπέρτατες πράξεις αγάπης. Όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά οι μέχρι σήμερα διαδικασίες αναδοχής και υιοθεσίας τέκνων αποτελούσαν ένα αγκάθι στην ελληνική πραγματικότητα, διότι ο χρόνος αναμονής για τον υποψήφιο θετό γονέα μπορεί, να έφτανε και μέχρι τα 6 χρόνια.

​

Ο νέος νόμος φιλοδοξεί να αλλάξει τη διαδικασία αποκατάστασης των παιδιών που φιλοξενούνται σε Ιδρύματα, επιβάλει την ταχύτερη διερεύνηση οικογενειακού περιβάλλοντος και είναι μια διαδικασία που ενθαρρύνει και πριμοδοτεί τις διαδικασίες αναδοχής και υιοθεσίας, ξεκαθαρίζει τα βήματα που πρέπει να κάνουν οι γονείς, ρυθμίζει τη συνέχιση της αναδοχής για παιδιά με αναπηρία μετά τα 18 τους χρόνια και τη θωρακίζει με μια διαδικασία, θεσμικά και επιστημονικά.

​

Η δημιουργία Σώματος Πιστοποιημένων Κοινωνικών Λειτουργών υπεύθυνων για την εκπόνηση εκθέσεων καταλληλότητας του ζεύγους, μέσα σε διάστημα τριών μηνών, αλλά και η δημιουργία των τριών ηλεκτρονικών Μητρώων, τηρουμένων στο ΗΔΙΚΑ, Μητρώο Ανηλίκων, Μητρώο Αναδόχων και Γονέων και Μητρώο Εγκεκριμένων Αναδόχων και Υιοθεσιών, αποτελούν κομβικά σημεία της εν λόγω νομοθετικής ρύθμισης, με διαφάνεια.

​

Θα ήθελα να εστιάσω στο άρθρο 8, που αφορά τις προϋποθέσεις αναδοχής τέκνων, για το οποίο έχει γίνει πολύς λόγος. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, δίνεται η δυνατότητα σε ζευγάρια που έχουν συνάψει Σύμφωνο Συμβίωσης, μετά από επιλογή καταλληλότητας και ειδική εκπαίδευση, να γίνουν ανάδοχοι γονείς, είτε είναι ομόφυλοι, είτε ετερόφυλοι.

​

Είναι φανερό πως οι φοβικές αντιλήψεις γύρω από την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι απλώς υποκριτικές και αβάσιμες είναι και ρατσιστικές. Κυρίως όμως είναι έξω από τα πλαίσια του ορθού λόγου, της επιστήμης αλλά και των αξιών του ανθρωπισμού. Γι’ αυτό και σχεδόν πάντα οι φορείς τέτοιων απόψεων δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της κοινωνικής συνοχής. Αντίθετα όχι μόνο δεν επικεντρώνουν όχι μόνο είναι αδρανείς απέναντι στα προβλήματα αλλά είναι και έτοιμοι να πυροβολήσουν όλους όσους επιχειρούν να τα διαχειριστούν. Η κοινωνική έρευνα μπορεί να είναι ελλιπής ως προς την στατιστική αποτύπωση ορισμένων κοινωνικών φαινομένων και συμπεριφορών όμως αυτό ούτε επιβεβαιώνει ούτε πολύ περισσότερο δικαιολογεί εκείνους που αρνούνται στους ομόφυλους εάν ενδεχομένως το θελήσουν τη δυνατότητα να συμβάλλουν στην προσπάθεια να αποκατασταθεί η ζωή παιδιών που χωρίς να φταίνε είναι αντιμέτωπα με πολλαπλούς κινδύνους.

​

Η προστασία του παιδιού είναι καθήκον με αξία ισότιμη με την ίδια την αξία της ζωής του ανθρώπου. Προτεραιότητά μας σήμερα και κριτήριο πρέπει να είναι το παιδί, η ασφάλεια και η ανάπτυξή του και όχι οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να τα εμποδίσει ή να τα ακυρώσει. Στο κάτω κάτω εάν κάποιος κινδύνευε να πνιγεί, θα αρνιόταν το σωσίβιο που μπορεί να του έριχνε ένας ομοφυλόφιλος ή οποιοσδήποτε που ανήκει σε κάποια κοινωνική μειοψηφία; Ποιος είναι λοιπόν αυτός που μπορεί να ισχυριστεί ότι η αγκαλιά και η φροντίδα που θα προσφέρει σε ένα παιδί απροστάτευτο ένα ετερόφυλο ζευγάρι, είναι πιο αληθινή και ζεστή απ’ αυτή που θα του προσφέρει ένα ομόφυλο.

​

Είναι κρίμα που η συζήτηση για ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό ζήτημα που είναι ο εκσυγχρονισμός και η εκ νέου διαμόρφωση του πλαισίου για την αναδοχή και την υιοθεσία εστιάστηκε από ορισμένες πλευρές σε θέματα που παραπέμπουν σε ξεπερασμένες αντιλήψεις και πρακτικές. Ωστόσο το συζητούμενο σχέδιο νόμου αποτελεί μια καινοτόμο θεσμική παρέμβαση προς την ολιστική προσέγγιση τόσο της υιοθεσίας όσο και της αναδοχής, την οργάνωση και την διαχείρισή τους με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον των παιδιών στη βάση των αρχών της κοινωνικής προστασίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

​

Η Αιτιολογική Έκθεση, οι τοποθετήσεις της Υπουργού καθώς και πολλών συναδέλφων δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες και καθυστερήσεις. Η υπερψήφισή του κινείται στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας ολοκληρωμένης κοινωνικής πολιτικής ως απόλυτη προτεραιότητα στο πλαίσιο της δίκαιης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της πατρίδας μας. Ευχαριστώ πολύ.